Lieve allemaal maar in het bijzonder mijn ouders.

Afgelopen zondag herinnerde ik mij tijdens het hardlopen dat ik nog 1 laatste blog moet schrijven voor mijn actie van vorig jaar. Ik liep met zware luie benen door Renkum heen. Ineens was daar de emotie die ik ook had tijdens het lopen van de halve marathon in Amsterdam. Ik voelde weer precies wat ik voelde toen ik het Olympisch stadion binnen liep. Het lukt me altijd heel erg goed om mijn gevoel op papier te zetten, maar dit gevoel is bijna onbeschrijfelijk. Dit alles is natuurlijk te lezen in mijn blog van 20 oktober 2015.  Het jaar 2014 stond voor mij helemaal in het teken van mijn actie:” Rennen met spieren”’. Een jaar lang heb ik mij ingezet om aan zoveel mogelijk evenementen mee te doen en daarmee een prachtig bedrag  op te halen. Met als laatste de ‘Appeltaart’ actie die ik had gekoppeld aan de Bruggenloop in Rotterdam. Ik maakte destijds onderdeel van het Spierfonds loopteam, maar met eigen actie. Samen met jullie hebben we 810 euro bij elkaar gekregen. Toen werd het 2015,wat ga ik doen. Diep van binnen wilde ik weer knetter graag iets extra’s doen voor het Spierfonds. De stoute schoenen aan getrokken en mezelf ingeschreven voor de halve van Amsterdam. Maar ik wist nog niet hoe en wat en belangrijker nog, ga ik het redden!!! Toen was daar ineens het moment van: “Ja, ik ga het doen en wel zo”. Met alles wat ik in mij heb ben ik ervoor gegaan. Veel steun en mooie woorden van iedereen die meeleefde deden mij goed en gaven mij een berg energie. Met deze actie hebben we samen 457 euro bij elkaar gekregen. Ik ben iedereen enorm dankbaar voor het vertrouwen wat jullie ook met deze actie weer in mij hebben gehad. Maar eigenlijk zijn er 2 mensen in het bijzonder die ik wil bedanken, en dat zijn mijn ouders. Dankzij hun ben ik op deze wereld gekomen. Het vertrouwen in mezelf en het doorzettingsvermogen wat ik deze 2 jaren veel nodig heb gehad komen van mijn ouders af. Mijn vader die iedere dag de strijd aangaat tegen zijn spierziekte. Maar zoals ik vaker heb geschreven een spierziekte heb je niet alleen. Dit geldt natuurlijk voor iedere ziekte op deze wereld. Mijn moeder die ook iedere dag gewoon weer opnieuw begint aan een nieuwe dag maar ook meeneemt wat er gisteren is gebeurt. Ik wil jullie beide vanuit het diepste in mij bedanken dat ik deze 2 mooie acties heb kunnen maken want zonder een goeie basis ben je nergens. Jullie hebben tegen mij gezegd tijdens deze acties: “We zijn trots op je lieverd”. Maar het is andersom, ik ben trots op jullie. Dankjewel papa en Mama