Ik ren voor spierziekteonderzoek, waaronder de spierziekte van paps!

Toen ik hoorde dat mijn vader een spierziekte heeft, dacht ik meteen aan de toekomst. Aan het moment dat ik misschien kinderen heb en hij niet met ze kan voetballen. Aan actieve vakanties die misschien wel niet meer kunnen. Aan samen watergevechten houden, aan wandelen met de hond en zoveel meer.

Maar de afgelopen jaren heb ik een hele andere kant van deze ziekte leren kennen. Het gaat niet alleen om spieren die het minder doen, maar ook om zenuwen en hersenen. De onzekerheid of iets een tijdelijke achteruitgang is of blijvend. En wat voor effect een spierziekte kan hebben op de mentale gezondheid, het cognitieve vermogen en nog zoveel meer.

Ik zie het allemaal bij mijn vader. En het ergste? Er is nog zoveel onbekend. De specialisten zijn niet meer op twee handen te tellen. Het blijft een zoektocht naar wie waarbij kan helpen, omdat een spierziekte nog zoveel vragen oproept.

Stukje voor stukje zie ik wat voor ingrijpend effect een spierziekte heeft op iemand en hun naasten. Daarom ren ik de Dam tot Damloop, om onderzoek mogelijk te maken. Voor mijn vader en voor alle andere 200.000 mensen met een spierziekte. Voor alle naasten van iemand met een spierziekte. Om hopelijk dat ene puzzelstukje te vinden waar je je aan kunt vasthouden.

Help jij mij mee door een donatie te doen?